Layko lekko sunął łapą po ziemi. Zrozumiałam, że też mam to zrobić. Potem zobaczyłam,że wiatr ledwo co mnie na nogi nie porwał!
-Co to miało być? -pomyślałam, potem jak gdyby nigdy nic, usłyszałam gdzieś głos: A jak ci się wydaje? -To na pewno nie był Lay, gdyż on ledwo co otworzył usta.
-Usłyszałaś coś?- spytał
-No...Tak....-odpowiedziałam, ale gdy znów zawiał wiatr tym razem usłyszałam: Chociaż drogę daleko masz, poznasz niedaleki ci szlak. Nie rozumiałam tego. Layko także skrzywił swój czarny łeb.
-Słyszałeś to?- tym razem to ja zapytałam. Samiec kiwnął głową
-Czyli że wiatr mówi zagadkami? No nieźle...
-Musisz się przyzwyczaić...
-He, he..Nudy. Chyba mnie nauczyłeś rozmawiać z twoim przyjacielem.
-A słyszałaś co powiedział wiatr. Chociaż drogę daleko masz...
-...Poznasz niedaleki ci szlak...Taa wiem...-dokończyłam.
Lay powiedział, że skoro się tak kręcę, może zrobimy sobie przerwę.
-To może pójdziemy do Hyde parku? Tam panuje fajny leczniczy klimat, a tobie to się przyda.
-Troszczysz się o mnie?- zapytał ironicznie.
-Ta...Jasne może jeszcze gruszek na wierzbie? Mówię tylko że tobie się to przyda! To ja teraz powinnam spać, gdyby nie ta... wolę nie wymawiać imienia.
-A sama mówiłaś,że wolisz nie wracać do przeszłości...Phi...
-No to idziemy?- spytałam zmieniając temat
Layko?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
W komentarzach proszę nie zamieszczać kłamstw, przekleństw i niedotyczących sfory informacji. Jeśli nie należysz do bloga podpisz się "Nienależący do sfory", a jeśli należysz "~~Sibi*" lub "/Sibi*".
*Oczywiście imię swojego psa