Alpen przytaknęła i poszliśmy. Zaczęła to całe wydarzenie przeżywać.
- Ale tam było niebezpiecznie.
- No tak.
- A my tam weszliśmy i do tego uratowaliśmy to dziecko.
- Tak.
- Wiesz co Nashee?
- Tak?
Suczka odwróciła się w moją stronę
- Dobrze mi się z tobą... spędzać czas.
- Też tak czuję.
Zwolniliśmy krok.
- Dobrze, że jesteśmy przyjaciółmi.
- A od kiedy nimi niby jesteśmy?
- Oj... no tak przepraszam
- Ależ nic nie szkodzi - zaśmiałem się - Dobrze, że tak myślisz. I tak właśnie jest, jesteśmy przyjaciółmi. To przecież ty pokazałaś mi czym jest dobra zabawa. To z tobą przeżyłem nie zapomniane chwile.
- Naprawdę?
- Oczywiście!
- To się cieszę.
W ten Alpen wskoczyła na mnie. Przeturlaliśmy się kilka metrów. Zatrzymaliśmy się. Alpen przygniotła mnie do ziemi śmiejąc się. Odwzajemniłem uśmiech. Nabrałem śnieg w łapę i narzuciłem go na pysk Alpen. Ona odskoczyła wycierając się z śniegu. Zacząłem się śmiać i ta chwila nieuwagi wprowadziła mnie w wielką zaspę śnieżną. Z trudem się z niej wydostałem. Słyszałem śmiech Alpen.
Alpen?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
W komentarzach proszę nie zamieszczać kłamstw, przekleństw i niedotyczących sfory informacji. Jeśli nie należysz do bloga podpisz się "Nienależący do sfory", a jeśli należysz "~~Sibi*" lub "/Sibi*".
*Oczywiście imię swojego psa